روزهای سردرگمی ...
چقه حال و احوالاتم قاطی و پاطی این روزا ...
نه میدونم چی میخوام نه میدونم چی خوشحالم میکنه نه میدونم چی ناراحتم میکنه ... نه میدونم کار درست چیه نه میدونم کار غلط شده ....
یه عالمه حرف تو گلوم گیر کرده که نمیتونم به کسی بگم نمیتونم ته ته دلم ارووم باشه ...
نمیدونم چرا نمیتونم باهات حرف بزنم ... ترجیج میدم لحظه های باهم خوش باشیم و حرف ناراحت کننده نزنم ... ولی اگه حرفیم بزنم خیلی کش دار میشه و حوصله اشو ندارم ... این روزا فرق کردیم ... خیلی فرق کرده ایم ... نمیدونم این روزا رو چجوری باید اینده برا خودم توجیح کنم ...
هنوزم برام مبهم و عجیب غریبی .. هنوزم احساس میکنم نمیفهمتت هنوزم فک میکنم مخفی کاری میکنی ... اینا حس هامه که نمیتونم جلوت بگم چون میدونم باز ناراحت میشی ... نمیدونم الان بودنمون باهم دیگه ینی چی ... نمی دونم الان خانمت کجای زندگیته ... نمیدونم خندیدنم باهات خوبه یا بده... نمیدونم حس واقعیت نسبت به من چیه !!!! نمیدونم دوباره میشونم روزی ازت که تو اگه دختر خوبی بودی با مرد زن دار نمیچرخیدی ... گذشته و حرفاش هنوزم ازارم میده ... هنوزم خسته ام ...
هزار بار امدم بهت بگم تو که ایقه حساسی یه مرد دیگه بامن حرف زده ... تو این دوسال کجا بودی ... دوسال تنهایی و بی رمقی من کجا بودی !! باز هزار بار خوردم حرفمو که بیخیال نزن ... ترس من از ادمیه که وقتی عصبانی میشه تمام حرفای راست ته دلش مونده رو تند تند میگه و اون موقع دیگه نمیتونه بگه نه تو خوبی و مهربونی ... کاش تکلیفم با زندگیم معلوم بود کاش تکلیفم با دلم معلوم بود ... کاش خیلی اتفاق ها پیش میومد .... کاش حالت یکم خوب بود ... کاش یکم حال منو به عنوان دختر میفمیدی ... کاش یکم درکم میکردی ... کاش خودت ارووم بودی و ارومم میکردی ... کاش باهام راحت بودی !!!
